Missie Marokko 8/9/2014:
“Vandaag hebben we kunnen kennis maken met een deel van de lokale medische ploeg in Bouarfa. We kregen door hen een rondleiding in het “centre hospitalier provincial”. Natuurlijk was er de spanning om te zien in welke mate het ziekenhuis uitgerust zou zijn. Een propere operatiezaal, goed materiaal, een behoorlijk gebouw, het zal allemaal helpen om de komende dagen zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen.
Tijdens de rondleiding was er dan ook Bij iedereen de volle goesting om er meteen aan te beginnen. We hebben een top-team en we zijn er volledig klaar voor. Morgen is de grote startdag en hopelijk verloopt alles vlot, zodat er al een pak mensen hulp kunnen krijgen.
We vliegen er in!
Bert Zwaenepoel”
Na maanden van voorbereiding gaat de missie Marokko 2014 van start. De hele zomer lang zijn e-mails over en weer gevlogen en medisch materiaal werd perfect gesorteerd en gelabeld in onze grote valiezen geladen. Een gigantisch werk dat alleen kon worden gerealiseerd door het samenwerken van alle deelnemers. Zo hebben Bert, Emmely, Matthias en ik brillen gesorteerd. We staan als jonge studenten geneeskunde bewonderend te kijken naar het „grote werk” en hopen komende twee weken verder ons steentje te kunnen bijdragen. De weekends met Marrokaanse natuur en cultuur zal de ervaring des te onvergetelijker maken. Om 21u20 stijgen we op in Zaventem naar Oujda. Tijd om te vertrekken!
Ellis van daele
Het missie Marokko team
In december vertrekken we terug naar Rwanda met een team van orthoptisten, oogartsen en een anesthesiste om er consultaties en strabisme operaties uit te voeren.
De verpleging van het ziekenhuis selecteert ondertussen al patienten. Ook wij zijn sinds vorige week gestart met de voorbereidingen. De orthoptisten vertrekken enkele dagen eerder om de patientendossiers al voor te bereiden zodat de artsen zoveel mogelijk operaties in één week kunnen plannen. We hopen evenveel mensen te kunnen helpen als vorig jaar.
Lieve van eeckhoutte
T staat al lang op mijn Bucket list: meegaan met een humanitaire organisatie als tandarts. Et voilà, de kans biedt zich aan en ik grijp ze. Wel spannend want ik weet absoluut niet wat er kan verwacht worden qua verzorgingsnood, werkomstandigheden, werkdruk, verwachtingen van de patiënten, communicatie met de patiënten, onze leefomstandigheden. Het land en de mensen zijn me enkel bekend als toerist.
Met See and Smile in Burundi.
Op 24 mei nam een enthousiast See and Smile team het vliegtuig naar Bujumbura, om vandaar naar Ijenda te rijden, waar met fondsen van Lionsclub een ziekenhuis gebouwd was, en waar een splinternieuwe operatiezaal met microscoop op de komst van oogartsen wachtte. In Burundi zijn blijkbaar (slechts) 8 oogartsen actief, maar geen enkele chirurg, en dat in een land waar cataract enorm veel mensen treft. Het was dus niet verwonderlijk dat er elke ochtend een heel lange rij patiënten ons stond op te wachten. We zagen meer dan 1000 mensen op consultatie, waarvan een 200 konden geholpen worden met een bril.
De artsen wisselden mekaar af, de ene deed de consultaties, de andere opereerde, de teamleden assisteerden overal: de selectie van de patiënten, het bedienen van de verschillende meet- en diagnose apparatuur, het uittesten van een gepaste bril, de pre- en postoperatieve zorgen, de assistentie in de operatiezaal,… We waren heel snel op mekaar ingespeeld, elk vond zijn taak en de samenwerking vlotte heel goed.
De werkzaamheden werden even onderbroken voor de ceremoniële overhandiging van het draagbare Phacotoestel dat gefinancierd werd door de samenwerking tussen Rotaryclubs uit België en uit Burundi. De mensen van de Rotary hebben ook voor onze huisvesting gezorgd, we werden goed ontvangen in een gasthuis van de kloosterzusters, ontstaan vanuit de orde in Heverlee.
Dat kostbare Phacotoestel is essentieel voor het vlot verloop van cataractoperaties, en heeft daar zijn dienst bewezen: er werden 120 operaties uitgevoerd, dat zijn 120 mensen die weer zelfstandig kunnen functioneren en voor zichzelf en hun familie kunnen zorgen. Maar de nood is groot, er is ook al een wachtlijst met 70 patiënten opgemaakt, die bij een volgende missie aan de beurt moeten komen. We hopen dus dat we volgend jaar opnieuw met een team naar Burundi kunnen gaan, om onze belofte waar te maken.
Het team: Marnix, Caroline, Hilde, Sofie, Herman, Veerle, Nadine, Anne Mie en Jotham.
Gisteravond heeft Jotham een interessante voordracht gegeven over riverblindness die ook door onze lokale studenten ophtalmologie bijgewoond werd. Hilde en Marnix zijn vanavond met spijt in het hart richting België vertrokken, we missen hen nu al! Wij hebben nog even een bezoek gebracht aan de lokale materniteit waar we de kersverse mama’s blij gemaakt hebben met de knuffels die we uit Belgiė meegebracht hebben. Na een rustdag vliegen we er morgen weer vol enthousiasme in!