See and Smile vzw

Missie naar Sidi Ifni

21/08/2013

Comments Off

Op 6 september 2013 vertrekken we weer met een groep naar Sidi Ifni voor een periode van meer dan 2 weken, tot 25 september.
Het zal de 3e keer zijn dat we in hetzelfde ziekenhuis( dat nog door de Spanjaarden tijdens hun koloniale periode werd gebouwd) gaan werken. De raadplegingen gaan vooral uitgevoerd worden in verder afgelegen woestijndorpjes op 1 tot 2h rijden met 4×4 wagens, campagne rurale zoals we het daar noemen.
De eerste week vertrekken Fransien, Marnix, Roland, Matthias, Eline, Lindsy, Annemie, Arlette en ikzelf. De 2e week komen Gregory en Saad de groep vervoegen. Er is deze keer een Marokaanse oogarts die in Brussel werkt en woont die ons missieteam voor de eerste keer vervoegt.
De directeur van het lokale ziekenhuis (hetgeen aldaar een kliniek wordt genoemd) in Sidi Ifni, een ULBer!, ontving ons vorige jaar met open armen. Sinds vorig jaar is de directeur er tewerkgesteld en deed zijn studies in Brussel, we merkten duidelijk dat er een verschil was in betere werking van de kliniek .
Er werd zelfs een spleetlamp van onder het spaanse stof gehaald, tientallen jaren niet gebruikt maar ze functioneerde tot zolang de zekeringen het niet begaven.
Er is geen enkele oftalmoloog of oogchirurg in de regio, dus alle hulp is welkom.
Momenteel is het missieteam voltallig en is de papiermolen van voorbereidingen zoals paspoorten, diploma’s, enz bijna ten einde. Een fikse administratieve klus vooraleer een missie kan van start gaan.

We hopen op een gelaagde missie!

Christine Delcoigne

Nieuws komende missie

16/08/2013

Comments Off

verslag van Christine op 16 augustus omtrent komende missie te Sidi Ifni:

Op 6 september 2013 vertrekken we weer met een groep naar Sidi Ifni voor een periode van meer dan 2 weken, tot 25 september. Het zal de 3e keer zijn dat we in hetzelfde ziekenhuis( dat nog door de Spanjaarden tijdens hun koloniale periode werd gebouwd) gaan werken. De raadplegingen gaan vooral uitgevoerd worden in verder a…fgelegen woestijndorpjes op 1 tot 2h rijden met 4×4 wagens, campagne rurale zoals we het daar noemen. De eerste week vertrekken Fransien, Marnix, Roland, Matthias, Eline, Lindsy, Annemie, Arlette en ikzelf. De 2e week komen Gregory en Saad de groep vervoegen. Er is deze keer een Marokaanse oogarts die in Brussel werkt en woont die ons missieteam voor de eerste keer vervoegt. De directeur van het lokale ziekenhuis (hetgeen aldaar een kliniek wordt genoemd) in Sidi Ifni, een ULBer!, ontving ons vorige jaar met open armen. Sinds vorig jaar is de directeur er tewerkgesteld en deed zijn studies in Brussel, we merkten duidelijk dat er een verschil was in betere werking van de kliniek . Er werd zelfs een spleetlamp van onder het spaanse stof gehaald, tientallen jaren niet gebruikt maar ze functioneerde tot zolang de zekeringen het niet begaven. Er is geen enkele oftalmoloog of oogchirurg in de regio, dus alle hulp is welkom. Momenteel is het missieteam voltallig en is de papiermolen van voorbereidingen zoals paspoorten, diploma’s, enz bijna ten einde. Een fikse administratieve klus vooraleer een missie kan van start gaan.
We hopen op een gelaagde missie!

Christine Delcoigne

Verslag van Patrick

26/05/2013

Comments Off

Helse rit vanuit Bujumbura naar Giheta met het nieuwe missieteam dat op zondagavond is aangekomen, en met een een autoaccident.

Fr. Albin is bij het voorbijsteken van een andere wagen tegen een vrachtwagen gebotst op de rechter hoek waar ik zat. Behalve chassis ook voorruit en zijruit gebroken, dus aanzienlijke materiele schade. Heb slechts enkele kleine glassplintertjes… Dus gelukkig voor ons geen lichamelijke letsels

En er staan nog meeer patienten dan de vorige dagen : er zijn al meer dan 2000 patienten ingeschreven zijn sinds de 4 opeenvolgende missies. Het belooft opnieuw een heel drukke week te worden.

Patrick Depourcq

Verslag uit Burundi

24/05/2013

Comments Off

De gezondheidszorg in Burundi
Ik heb met een gesprek met frere Ferdinand een beetje duidelijker beeld willen krijgen vd gezonheidzorg hier in Burundi. Enkel de mensen die fonctionaire zijn ,die werken vr de staat hebben een ziekenkas ,wat een kleine minderheid is ,dan heb je ook nog de prive verzekerden

Het grootste deel van de bevolking heeft geen toegang tot de gezondheidszorg. Een paysant kan wel een soort assistance medicale kaart kopen:3000FB/jaar en krijgt dan vr verminderde prijs consultatie in des centre de sante of in staatshospitaal en krijgen dan ook de nodige medicatie als die aanwezig is. Bijna nooit is de medicatie aanwezig en moeten ze het in de apotheek gaan kopen : te duur voor de arme bevolking die al geen geld heeft voor kledij of schoenen te kopen; Bv 1 flesje oogdruppels kost 11000FB , ter vergl 1 pint primus 1000 FB ,1 euro is 2050FB . Frere ferdinand zegt de bevolking is aan hun lot overgelaten, “les soin sont cher et ils se laissent mourir”. Wel is de depistage van sida gratis, ook de zorg van 0 tot 5 jaar gratis , en Burundi is nog steeds land met heel hoge kindersterfte, zwangere vrouwen en materniteit is ook gratis .

Gisteren was het een drukke operatie dag en op het einde werden we uitgenodigd door frere Alexis ; zij hebben een promotie film gemaakt van het SEE and SMILE werk in KANURA URABONA kliniek , mooi.

Heel mooi wat hier gerealiseeerd wordt door See&Smile, fier om hier te kunnen aan meewerken

Caroline Cardyn

Verslag van Julie uit Giheta, Burundi

22/05/2013

Comments Off

Alles is vlot verlopen, tot dat later op de dag onze autorefractor het begaf, waardoor alles zeer moeizaam verliep. Maar onze Patrick heeft voor alles een oplossing! Door middel van een tv aan te sluiten op de autorefractor, konden we terug aan het werk. Eind goed al goed! 110 patiënten behandeld en 12 cataract operaties. We kijken al vast weer uit naar morgen.. Morgen staat de dovenschool op het programma!

Julie Vanlommel

Foto’s Myanmar 2013

21/05/2013

Comments Off

Fotos gemaakt door Kurt Drubbel tijdens de missie naar Myanmar in februari 2013

Verslag van Nathalie uit Burundi

20/05/2013

Comments Off

Toen waren we nog met vier……

Gisteren zijn er 4 teamleden terug naar Belgie vertrokken
Vandaag om 7h30 vertrokken, terug naar gitega. Onderweg autopech, maar binnen het half uur werden we door een taxi opgepikt, wat voor afrika zeer vlug is. Gelukkig konden we toch op tijd beginnen. 107 patienten gezien en 8 cataract operaties.
Abt Leopold kwam even langs, we konden hem gelukkig maken met kledij en speelgoed voor zijn weeshuis.

Nathalie Van Den Eynde

Verslag van Steven en Hilde uit Burundi

19/05/2013

Comments Off

Aangekomen op de luchthaven, en wachtend op ons vliegtuig , hebben we even de tijd om te bekomen van broeierig Bujumbura en bij wijlen heftig Giheta.

Deze week is voorbij gevlogen. De verstandhouding in de groep was uitstekend. Onderling was er nooit een moment van wrevel geweest – op zich al een prestatie voor zo’n groep.
Wim en Patrick voerden zonder morren alle herstellingen uit en staken, waar nodig, overal een handje toe en voerden ondertussen verder de inrichting voor tandheelkunde uit.
Nathalie zette de sterilisatie en de voorraadkamer al naar haar hand en leidde ondertussen Suzanne, onze lokale verpleegkundige, op voor assistentie in het ok. Volgende week zal ze zich moeten waarmaken.
En alles werd op de gevoelige kaart vastgelegd door Kurt. Dat Belooft ! Gekruid met zijn fijne humor.
Julie trekt goed haar plan. En als het even moeilijker gaat, dan kan ze zich daar vrij snel overzetten, mede dankzij de zorgen van de moeders onder ons.
Hilde zien werken met de kinderen op de consultatie en in de blindenschool voegde ze een extra dimensie toe aan deze missie. Strabismechirurgie onder lokale anesthesie in Giheta. De eerste stap is gezet. Onze gezamelijke ok-voormiddag zaterdagochtend was een mooie afsluiter van een weekje chirurgie in B.
Marnix haalt bij ieder van ons het beste naar boven en geeft hierbij met verve het voorbeeld.
Ieder van ons vraagt zich af waar hij de energie blijft halen.
Twee maal dienden we afscheid te nemen. Eerst van Wim. Spijtig dat hij al na enkele dagen moest vertrekken , maar zijn werk was “af” en we hebben er dagelijks dankbaar gebruik van kunnen maken.
Dominiek en Griet . Ook zij werden onmiddellijk gemist op de consultatie, en daar buiten. Hun organisatietalent en werkijver, in soms moeilijke omstandigheden, werden gesmaakt.
We wensen Caroline, Nathalie, Julie en Patrick een boeiende verderzetting van het werk. En aan deze dames , leg onze Patrick een beetje in de “watte”, want hij moet nadien nog een week verder werken, met onze Franstalige collega Jean Marie Henri . Veel succes.
Met toch wat spijt in het hart, en met de kriebels om terug te komen naar Giheta, nemen we afscheid van Burundi.
Ook als is het soms in moeilijke omstandigheden, we hebben het gevoel dat we hier iets kunnen betekenen. Deze ervaring maakt dat we onze dagdagelijkse problemen kunnen relativeren.

Steven Van Slycken en Hilde Deconinck

Daguitstap naar de blindenschool in Rumuri, Burundi

16/05/2013

Comments Off

Met de hoop om daar ook veel te kunnen helpen, vertrekken we op “verkenning”. Wat zullen we daar vinden, welke kinderen belanden in die school?? Je moet weten dat er maar 2 blindenscholen zijn in Burundi (10.000.000 inwoners) en dat er in het schooltje van Rumuri 60 kinderen op internaat zitten.
Het schooltje wordt gerund door de “nonnekes”. De directrice was erg open om ons alles te tonen. Reeds bij aankomst maakten we een heel pakkende belevenis door : de auto stond geparkeerd voor de kapel. Ik hoorde een kindje wenen en kermen vanuit de kapel, en vroeg om die te bezoeken. Na een korte aarzeling opende de directrice de deur : een 4 tal “encadreurs” (dit zijn onze opvoeders en begeleiders) hielden een kindje van een jaar of 10 zachtaardig tegen de grond geduwd met een kruisje op het voorhoofd voor het altaar, en waren al zingend aan het bidden…De jongen huilde en brulde en was erg geagiteerd.
We snapten er niets van… Later vernamen we dat het kind bezworen werd, omdat het verschrikkelijke hallucinaties had en neiging tot zelfmutilaties en agressief gedrag.

Vreemd genoeg liep het volledig blinde jongetje in de namiddag te spelen met zijn vriendjes, er was niets abnormaals meer op te merken.

Nadien bezochte we alle lokalen : 2 grote slaapzalen , apart voor jongens en meisjes. “Propere” stapelbedjes, elk met een muskietennet. Echter geen kasten voor persoonlijk gerief of kleren, dat hebben ze gewoon niet in reserve….
Nadien konden we de keuken, de eetzaal, en de verschillende klassen bezoeken. Alles heel proper, maar indrukwekkend… LEEG!!! Geen speelgoed, geen didactisch materiaal, geen hulpmiddelen…
De kinderen leren wel allemaal Braille, maar schrijven moeten ze nog op de primitieve manier met een prikpen en een tablet… Bij vraag waarom er geen Braille printers worden gebruikt, kon ik wel uitvissen dat er 3 waren voor de hele school : 1 voor de directie en 2 voor de leerkrachten die de leerboeken voorbereiden…
Maar kijk ! bij bezoek van het secretariaat zag ik een Perkins, half gedemonteerd boven op de kast liggen. En ja hoor bij wat verder navragen konden we toch een 6 tal Brailleprinters ( alle wel defect) op de kop tikken. Onze technicus met gouden handen, Patrick, heeft er goede hoop op dat hij er toch een paar kan herstellen.
Zonder zijn technische bijstand zouden we echt niet kunnen realiseren wat we nu doen…
Er zijn een 10 tal witte stokken voor de 60 kinderen : hoe doen jullie dat??? Ja nooit samen op stap en eerlijk gezegd : naar mijn gevoel worden ze gewoon niet zo veel gebruikt….

Na deze verkenning werden we uitgenodigd om te eten met de directrice : voor de Burundezen een feestmaal : rijst, sardientjes, maniokbladeren (te vergelijken met spinazie) een omeletje en gebakken banaantjes.

En dan aan het werk : we konder er een 30 tal kinderen onderzoeken.
Welke pathologie zag ik daar allemaal : congenitale cataracten en glaucomen,(bij ons dus meestal niet meer tot blindheid leidend omdat we die vroegtijdig opereren…) een paar Congenitale Lebers Amaurosis, een paar kinderen blind post meningitis (cerebrale blindheid) en dan nog veel kinderen met bilaterale microftalmie en totale leukocornea’s. (hierbij is het normaal heldere hoornvlies totaal wit geworden, zodat het licht niet meer in het oog kan. Meestal is dat te wijten aan trachoom, soms ook aan vernale keratitis die niet behandeld wordt of aan andere bacteriele infecties …
2 kinderen zullen dankzij een bril terug naar het normaal onderwijs kunnen mits hulp, een paar kinderen konden een betere visus krijgen door een brilcorrectie, en met de zonnebrilletjes konden we wel blinde kinderen gelukkig maken omdat ze zo’n lelijke ogen hebben (totaal wit en bloedoorlopen) en daarmee niet op straat durven te komen zonder ze te verstoppen…

Een emotionele dag, maar toch konden we met een goed gevoel naar huis gaan.
We maakten een inventaris op van de behoeften vooral op vlak van didactisch materiaal, en hopen binnenkort daar ook hulp te kunnen bieden…

Hilde Deconinck

Verslag van Dominiek en Griet uit Burundi

15/05/2013

Comments Off

Deze morgen zijn we de blindenschool gaan bezoeken; kinderen van 7 tot 13 jaar.
De zusters die deze kinderen opvangen doen er werkelijk schitterend werk. De kinderen worden er opgevoed en krijgen tevens de kans om te leren lezen (braille) in het Burundees en het Frans. Daarnaast leren ze weven en macramé.
Het is wel schrijnend om te horen dat er een lange wachtlijst is van blinde kinderen die geen opvang krijgen. In gans Burundi bestaan er slechts twee dergelijke opvangcentra.

Na een korte stop op de lokale markt,waar we de afdeling ‘vers vlees’ hebben bezocht, kwamen we toe in onze kliniek…. een lange rij wachtende patiënten op hulp van het medisch team.

Vandaag hebben we meer dan 80 patiënten behandeld wat het totaal op 312 brengt na 3 dagen; reeds meer dan 20 mensen werden chirurgisch behandeld.
Het ergste vandaag vond ik een kindje van 1,5 jaar dat geboren werd met een cataract aandoening…. We konden het kindje jammer genoeg nu niet helpen omdat het enkel onder volledige verdoving kan behandeld worden… hopelijk kan dit kindje tijdens de volgende missie van See & Smile in januari 2014 geopereerd worden…..
Ik wil het team van See & Smile echt feliciteren met hun schitterend werk….
Ze raken het leven!

Dominiek Dumoulin en Griet Meganck